Hey, how are you?

De tijd vliegt, het is bijna niet te bevatten. Het is alweer half november. Op mijn tijdlijn zie ik van alles over zwarte piet en kerst voorbij komen. En hier in Hobart begint het net zomer te worden. Eindelijk komen er dagen dat je zonder jas over straat kan en je echt zonnebrand moet gebruiken om niet te verbranden. Maar eerst even terug naar hoe de tour door Tasmanie was.

Tasmanie is veel groter dan in dacht, dus ook tijdens deze tour veel in de bus gezeten en bestond uit veel hiken. Een aantal stops zijn er geweest om de watervallen te bekijken, onder andere de Russell Falls en Nelson Falls. Ook hebben we een stop gemaakt in Queenstown wat letterlijk echt een stad was waar niet veel meer was dan een supermarkt. Op de tweede dag besloten Lisanne en ik alles eens van een andere kant te bekijken, namelijk vanaf het water met een cruise. De cruise was best oké, maar het hoogte punt was zeker dat ik de dolfijnen heb gezien. De dag afgesloten met een bezoek aan de Ocean Bay, uit onderzoek blijkt dat hier de schoonste lucht van Australië is.

Dag drie begon met een hike in the Cradle Mountain. Er waren veel opties, maar gekozen voor de Marian Lookout. Super leuke hike, mooie uitzichten en op de top was het uitzicht echt geweldig. Ook hebben we twee wilde wombats van heel dichtbij gezien. I love these animals! Ook een bezoek gebracht aan the Bay of Fire. Hier zou ik wel uren kunnen zitten, op het strand met uitzicht dat nooit verveelt. In een sanctuary heb ik kennis gemaakt met de quall, een soort eekhoorn. Ook heb ik de Tasmanian Devil ontmoet. Niet van te dichtbij natuurlijk, want ik heb nu met eigen ogen kunnen aanschouwen dat het niet voor niets de naam devil heeft. Redelijk klein van stuk, maar eet hun prooien met bot en al en kan zo iemand dood bijten. Klinkt super vinden jullie ook niet?

Dag vijf was het hoogtepunt van de hele week. We waren bij Wineglass Bay waar we de keuze hadden uit verschillende hikes. Ik koos voor de meest uitdagende, de Mt Amos, en goh wat was dit een uitdaging. Ik moest letterlijk met handen en voeten klimmen, maar wauw het uitzicht was a-ma-zing, yes that’s right amazing. En de terugreis des te leuker. We hadden de natuurlijke glijbaan. Doordat het begon te regenen en dus de rotsen erg glad werden, moest je op je kont naar beneden glijden.

Maar, de tour was nooit zo gezellig geweest als we niet met z’n vieren waren. Het was geweldig om iedereen weer te zien en goed om onze avonturen (in Australië) mee af te ronden. Dankjewel ladies!

Toen kwam het punt dat ik ook afscheid moest nemen van Lisanne. Dit voelde heel gek aangezien we twee maanden zo goed als onafscheidelijk waren. Dit moment was dan ook zeker niet erg prettig, maar ik kijk terug op een super avontuur met onwijs goede momenten. Dus Lisanne, dankjewel voor alles. Een beter begin had ik niet kunnen wensen! En we zien elkaar zeker weer, waar dan ook ter wereld!

De banenjacht was geopend. Stiekem deed ik dit al voordat ik vertrok met de tour, maar toen ik terug kwam werd het echt. Na twee weken terug te zijn van de tour is het eindelijk gelukt om werk te vinden. Ja mensen, de komende twee maanden werk ik in een vis restaurant. Voor de mensen die me kennen, komt dit waarschijnlijk erg onverwachts. Maar geld is geld!

Ondertussen heb ik wat meer van en rondom Hobart gezien. Zo ben ik ondertussen naar de lokale bierbrouwerij geweest en heb ik een hike gemaakt vanaf de Mount Wellington.

Maar ook daguitstapjes worden gedaan. Ik heb mijn ogen verwend met een dagtrip naar Bruny Island. Met vier andere backpackers heb ik een auto gehuurd, wat een zeer fijne auto was, en hebben daarmee het eiland verkend. Ook hier hebben we een heftige hike gedaan, wat weer super mooie uitzichten opleverde. Daarna genoten in een wijngaard in de zon en wat lekkers erbij en tot slot de andere kant van het eiland bekeken met het uitzicht bij de vuurtoren. Echt een hele fijne dag.

De andere dagtrip was naar Port Arthur. Dit was vroeger een gevangenis. Het was zo groot opgezet en er was zoveel, dat de mensen die hier zaten het haast wel goed gehad moeten hebben. Best interessant om te zien en horen hoe het er aan toe ging vroeger. Op de terugweg nog wat mooie lookouts meegepakt om de dag goed af te sluiten.

Om iedereen gerust te stellen, Hobart is geweldig. Het hostel voelt als thuis, de stad in relaxed, er worden zoveel goede dingen georganiseerd, er zijn zoveel leuke mensen. Mijn Engels gaat vooruit omdat ik hier letterlijk mensen van alle Nationaliteiten tref en dus bijna geen of geen Nederlands kans praten. Er worden grote diners gemaakt, er worden dans workshops gegeven en 1 keer per week laten we ons gaan in de Karaoke bar. Ik blijf lekker doorgaan met genieten en dat vanaf nu combineren met werken. Ik heb er zin in!

Ik hoop dat jullie dat thuis ook allemaal een beetje doen? Ik wens iedereen in elk geval veel sterkte met het weer daar, want ik krijg mee dat dit om te huilen is. Bedankt weer voor het lezen en tot de volgende keer. Meer foto's zijn te vinden in de map Tours.

Veel liefs vanuit Hobart.